Witamina B1 czyli tiamina. Pierwsza wyodrębniona witamina

Witamina B1, czyli tiamina została zaliczona do witamin z grupy B. Obecny stan wiedzy wskazuje na to, że jej podstawowym zadaniem w organizmie człowieka jest zapewnienie optymalnego działania układu nerwowego. Co jeszcze warto wiedzieć o witaminie B1?

Nie trzeba obecnie być znawcą tematu wpływu różnych substancji na zdrowie, żeby być świadomym utrwalanej powszechnie prawdy, że witaminy są nam niezbędne dla zdrowego funkcjonowania organizmu. Jednak – co ciekawe - ludzkość bardzo długo nie zdawała sobie sprawy z istnienia witamin, tych niezwykłych substancji.

 

Używane powszechnie słowo witamina nawiązuje do łacińskiego określenia vita, czyli życie. Nazwę witamin wymyślił Kazimierz Funk (na zdjęciu), polski uczony w 1912 roku. Nic w tym dziwnego, że jego propozycja nazewnictwa spopularyzowała się w świecie medycyny i nauki. W końcu to właśnie Kazimierz Funk rok wcześniej wyizolował z otrębów ryżowych witaminę po raz pierwszy w historii ludzkości. Była to tiamina, czyli witamina B1.

 

Tiamina jest nam potrzebna w trakcie przemiany węglowodanów oraz podczas metabolizmu tkanki nerwowej. Usprawnia działanie acetylocholiny i powstrzymuje esterazę cholinową. Witamina B1 wpływa synergicznie z insuliną oraz tyroksyną. Bez witaminy B1 praktycznie nie byłoby możliwe prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego człowieka. Witamina B1 przyspiesza regenerację ran oraz uśmierza odczucie bólu.

 

Znaczenie zdrowotne tiaminy uwzględniono również w procesach metabolicznych organizmu kobiety ciężarnej. Dlatego według specjalistów opieki okołoporodowej zapotrzebowanie na witaminę B1 w ciągu doby u przyszłej mamy wynosi 1,4 mg.

 

W przyrodzie znajdziemy ową cenną substancję przede wszystkim w łupinach zbóż, drożdżach, suchych nasionach roślin strączkowych, orzechach pistacjowych i orzechach arachidowych. Tiaminę znajdziemy też w kaszy mannej, w kapuście i szparagach oraz w szpinaku, Witamina B1 wchodzi też w skład produktów pochodzenia zwierzęcego – znajdziemy ją w wieprzowej wątrobie, mleku i jajkach.

 

Witamina B1 bardzo dobrze wchłania się doustnie. Zaraz po spożyciu tiamina odkłada się we wszystkich tkankach organizmu, w tym w tak ważnych narządach, jak serce, mózg, wątroba i nerki. Witamina B1 nie syntetyzuje się ani nie magazynuje w tkankach organizmu. Niezbędne jest więc dostarczenie potrzebnych nam ilości tiaminy w pożywieniu lub poprzez suplementację. Dodatkowe spożywanie tiaminy pod postacią różnych preparatów wskazane jest diabetykom, bo może ona wyraźnie zmniejszać negatywne działanie wysokiego poziomu glukozy we krwi na funkcjonowanie organizmu. Tiaminę stosuje się w terapii chorób wieńcowych, stanów depresyjnych, w trakcie niestrawności oraz w leczeniu uzależnienia od alkoholu. 

Dlaczego powinniśmy dbać o odpowiedni poziom tiaminy w naszym organizmie? Współcześnie niezwykle rzadko dochodzi do przypadków awitaminozy B1. Jednak nawet niewielki jej niedobór w organizmie potrafi mieć negatywny wpływ na zdrowie i samopoczucie. Wśród charakterystycznych objawów niedoboru tiaminy pojawia się przyspieszona akcja serca, drażliwość, agresja, zmęczenie, zaburzenia trawienia, nudności, biegunka, zły nastrój, zaburzenia czucia oraz zaburzenia koncentracji uwagi.

Szczególnie niebezpieczne dla organizmu jest długotrwałe pozbawienie go zbawiennego działania tiaminy, bo następuje utrwalenie niekorzystnych zmian neurologicznych. Brak tiaminy może doprowadzić do wystąpienia choroby beri-beri, charakteryzującej się poważnymi zaburzeniami funkcjonowania neuronów i włókien mięśniowych. Chory odczuwa w trakcie beri-beri silne bóle kończyn, jego mięśnie stają się bardzo osłabione, a ponadto można łatwo zaobserwować u niego niewydolność układu krążenia organizmu.

 

 

2018-04-01