Zespół niespokojnych nóg

Nazwa tego zaburzenia snu jest dla wielu osób zaskakująca lub wręcz śmieszna. Tymczasem pod nazwą zespołu niespokojnych nóg kryje się przykra dolegliwość, która skutecznie uniemożliwia spokojny sen oraz wywołuje bezsenność.

Zespół niespokojnych nóg znany jest w medycynie jako RLS (restless legs syndrome), lub też jako zespół Wittmaacka-Ekboma, czy choroba Ekboma. To zaburzenie snu polega na odczuwaniu zmęczenia oraz niepokoju dolnych kończyn.

Osoby, które cierpią na zespół niespokojnych nóg opisują swoje odczucia, jako bolesne drętwienie, maszerowanie mrówek pod skórą oraz gotowanie się krwi w żyłach nóg. Osoby śpiące z cierpiącymi na zespół niespokojnych nóg w jednym łóżku też nie mają łatwego życia. Często opisują zachowania partnerów, jako chaotyczne, szybkie ruchy nóg lub całego ciała. Stwierdzają, że chorzy kopią kołdrę przez sen.

Zespół niespokojnych nóg jest zaburzeniem snu charakteryzującym się nieodpartą chęcią poruszania pewną konkretną częścią własnego ciała. Najczęściej są to nogi, ale niektórzy uskarżają się na niepokój innych części ciała i ruszają rękami czy tułowiem. Bo charakterystyczną cechą tej dolegliwości jest jego ustępowanie lub wyraźne łagodzenie objawów pod wpływem wykonywanego ruchu.

Zespół niespokojnych nóg może nam towarzyszyć w ciągu całej doby, ale przede wszystkim dotkliwy bywa w czasie nocnego odpoczynku. Nasilając się uniemożliwia spokojny sen, wybudza organizm i zmusza nas do wykonywania ruchów uniemożliwiając zaśnięcie.

 

Czytaj więcej: o najróżniejszych zaburzeniach snu.

Wiele osób nawet nie zdaje sobie sprawy, że cierpi na to nietypowe zaburzenie snu. Według różnych międzynarodowych badań wynika, że zespół niespokojnych nóg dotyczy od 4 do 10 procent społeczeństwa na świecie. Dolegliwość częściej spotyka kobiety. Może wystąpić w każdym wieku.

Drętwienie nóg często postrzegamy jako przejaw przemęczenia lub stresu. Nie do końca jest to zbieżne z przyczynami zespołu niespokojnych nóg. Według specjalistów, zaburzenie jest najczęściej uwarunkowana genetycznie. Jeśli pojawia się wtórnie, to przede wszystkim odpowiedzialne bywają niedobór żelaza lub cukrzyca. Również niektóre leki antydepresyjne mogą wywołać zespół niespokojnych nóg jako skutek uboczny farmakoterapii.

Syndrom niespokojnych nóg jest rozpoznawany przez specjalistę wyłącznie na podstawie wywiadu z pacjentem. Warto jednak wykonać morfologię krwi oraz badanie poziomu żelaza, bo nie tylko mogą one przyspieszyć trafną diagnozę ale również wskazać optymalną terapię, czyli poprawę poziomu żelaza w organizmie. Jeśli podejrzewamy u siebie zespół niespokojnych nóg, powinniśmy zwrócić się o pomoc do neurologa lub lekarza z poradni leczenia zaburzeń snu.

Zespół niespokojnych nóg często leczy się przy użyciu farmakoterapii. Najczęściej stosowana jest terapia lekami dopaminergicznymi, czasami niektórymi lekami przeciwpadaczkowymi. Jednak leczenie powinien wskazać i prowadzić neurolog lub lekarz z poradni leczenia zaburzeń snu.

Przy wtórnej postaci przypadłości niespokojnych nóg powinno się leczyć przede wszystkim choroby podstawowe, które są odpowiedzialne za wystąpienie zaburzenia snu. Osoby z niedokrwistością oraz niedoborem żelaza powinny stosować odpowiednią dietę bogatą w żelazo oraz suplementować żelazo w tabletkach.

 

 

2015-04-17