Senność, zmęczenie, hipersomnia...

Objawy różnych chorób, zaburzeń i stanów organizmu często nakładają się na siebie. Tylko specjalistyczna diagnoza jest w stanie wskazać prawdziwą przyczynę złego stanu ciała i ducha. Przykładem jest zaburzenie snu zwane hipersomnia.

Hipersomnia jest przewlekłą, nadmierną sennością, której dodatkowo towarzyszy uczucie ciągłego zmęczenia organizmu. Hipersomnia to również przedłużanie czasu trwania snu, a nawet niebezpieczne zapadanie w sen w czasie naszej codziennej aktywności. 

Senność nie musi być zjawiskiem świadczącym o stanie chorobowym. Jest normalnym objawem, jeśli jej bezpośrednią przyczyną bywa spory wysiłek fizyczny, przepracowanie, ciąża lub pochorobowa rekonwalescencja. Naturalnie spowodowana senność zaspokoi organizm odpowiednią porcją zdrowego snu. Oczywiście, istnieje też szereg chorób psychicznych i somatycznych, w których jednym z kluczowych objawów będzie towarzyszące bezustannie choremu poczucie senności.

Zmęczenie też może być naturalną reakcją fizjologiczną. Zmęczenie pełni określoną funkcję w ochronie naszego organizmu. Próbuje powstrzymać nas przed kontynuowaniem pracy, która jest kontynuowana pomimo braku rezerw energetycznych. Zachodzi reakcja organiczna, która powoduje uczucie zmęczenia. Jest to kwas mlekowy powstający w mięśniach poprzez przetworzenie cukru w energię. Niestety, zmęczenie też może być nieuzasadnioną reakcją organizmu, która świadczy o stanie chorobowym, a nie o podejmowanym przez nas wysiłku fizycznym lub intelektualnym.

Senność i zmęczenie to często współwystępujące dolegliwości. Ich nadmierne, bezustanne odczuwanie stanowi poważne utrudnienie dla normalnego trybu życia człowieka.

Hipersomnia jest zaburzeniem snu wymagającym specjalistycznego leczenia. Specjaliści uznali, że z nadmierną, chorobową sennością mamy do czynienia wówczas, jeśli odczucie jej występuje dłużej niż miesiąc, pomimo dostarczenia organizmowi optymalnej ilości snu. Jednak rozpoznanie pierwotnej nadmiernej senności jako jednostki chorobowej nie jest zbyt proste. Wskazane mogą być badania dotyczące zaburzenia snu, czemu może służyć tomografia komputerowa głowy, badanie EEG lub badanie polisomnograficzne, które ułatwia ocenę funkcjonowania organizmu podczas snu.

Jeśli podejrzewamy u siebie zaburzenie snu w postaci hipersomni, to powinniśmy udać się do poradni leczenia snu lub specjalisty psychiatrii. Warto jednak wykonać ogólne badania organizmu i z dystansem spojrzeć na swój tryb życia. Czy przypadkiem nie jesteśmy zbyt aktywni i dynamiczni, przez co zużywamy więcej energii niż może nam jej dostarczyć ośmiogodzinna dawka snu?
 

 

 

2016-01-02