Ludzie bardzo różnie reagują na siebie nawzajem, często zaś te wzajemne reakcje podszyte są różnymi formami nieśmiałości. Skąd się bierze nieśmiałość? Jeśli człowiek jest oceniany przez innych lub wyobraża sobie, że jest oceniany przez innych, to mogą towarzyszyć mu określone stany psychiczne i emocjonalne. Nieśmiałość to swoista cecha osobniczą, którą charakteryzują tendencje do konsekwentnego pojawiania się w różnych sytuacjach i z różnym natężeniem.

Często jednak nieśmiałość nasila się do patologicznych rozmiarów. Już nie tylko wpływa, ale wręcz kształtuje życie społeczne i emocjonalne jednostki. Obawy, które się wiążą z tym, że jesteśmy oceniani przez innych hamują najróżniejsze rodzaje naszej aktywności, a to może destabilizować nasze życie osobiste i zawodowe.

Skrajną nieśmiałością okazuje się być stan określany mianem fobii społecznej, kiedy u człowieka następuje izolacja i poczucie utraty kontroli. Fobia społeczna to niepsychotyczne zaburzenie lękowe z grupy zaburzeń nerwicowych, Obecnie choroba ta jest jednym z najczęściej diagnozowanych zaburzeń psychicznych, dlatego coraz częściej uznawana jest za chorobę cywilizacyjną.

Fobia społeczna dotyka zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Chociaż objawia się najczęściej w okresie dojrzewania, to może stać się prawdziwym problemem po wielu latach.

Osoba chora na fobię społeczną jest małomówna, posiada niewiele kontaktów towarzyskich. Czasami odwrotnie, wiele różnych, ale powierzchownych kontaktów towarzyskich. Objawami tego zaburzenia jest uporczywy lęk przed relacjami z innymi ludźmi, szybkie czerwienienie się, częste drżenie rąk i mięśni, potliwość, bóle i zawroty głowy, napady duszności oraz przyspieszone bicie serca.

Nieświadoma skali zaburzenia osoba cierpiąca na fobię społeczną szuka sposobów na rozwiązane swoich problemów. Pragnąc wyzwolić się z obezwładniającego ją strachu sięga po alkohol i inne substancje psychoaktywne. Według niektórych specjalistów psychiatrii, jest bardziej niż inni zagrożona uzależnieniem.

Fobia społeczna determinuje życie chorego. Skutecznie utrudnia normalne funkcjonowanie. Każde działanie obwarowane jest przecież faktem zwrócenia na siebie uwagi innych. Osoby z fobią społeczną wolą więc zrzucać wszystko na karby lenistwa i niechęci do działania. Tymczasem prawdziwą przyczyną jest obawa przed kompromitacją i ośmieszeniem się.

Za przyczyny fobii społecznej uważa się czynniki genetyczne, psychologiczne, społeczno-kulturowe i neurobiologiczne. Częstą przyczyną bywa brak umiejętności życiowych, do których należy umiejętność wyznaczania granic pomiędzy sobą a innymi. Zaburzeniu na ogół towarzyszy brak poczucia własnej wartości oraz brak umiejętności komunikacyjnych.

Jak leczyć fobię społeczną? Zalecany jest kontakt zarówno z psychiatrą, jak i psychoterapeutą. Specjaliści medyczni powinni pomóc nam odnalezienie właściwej drogi w rozwiązywaniu naszych życiowych problemów i obezwładniających lęków.

2015-06-01