Leczenie i rehabilitacja choroby Osgooda-Schlattera

Choroba Osgooda-Schlattera to dość rzadkie schorzenie, które może nieść ze sobą poważne konsekwencje zdrowotne. Skuteczność i czas leczenia są ściśle uzależnione od wczesnego postawienia diagnozy. Czym dokładnie jest ta przypadłość? Jakie są metody leczenia i rehabilitacji choroby Osgooda-Schlattera? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w naszym artykule.

Choroba Osgooda-Schlattera: co to za schorzenie?


Nazwa tej choroby wywodzi się od nazwisk lekarzy, którzy opisali ją jako pierwsi. Amerykański chirurg ortopeda Robert Bavley Osgood i szwajcarski chirurg Carl B. Schlatter zrobili to w 1903 roku. Zauważyli oni wówczas, że u bardzo młodych ludzi uskarżających się na ból w okolicy stawu kolanowego i niemogących swobodnie wyprostować nogi w kolanie, występuje bardzo podobna deformacja.


Choroba Osgooda-Schlattera to inaczej aseptyczne zapalenie guzowatości kości piszczelowej, czyli schorzenie zaliczane do grupy tzw. jałowych martwic kości. Dotyka ono głównie chłopców w wieku od 10 do 15 lat. Dziewczynki chorują trzykrotnie rzadziej.


Ewidentnym czynnikiem ryzyka choroby jest uprawianie sportu, który wymusza wyprost kolana ze zgięciem powyżej 40 stopni. Są to przede wszystkim dyscypliny lekkoatletyczne, ale także piłka nożna. Co ciekawe, ta choroba praktycznie nie występuje u dzieci nieaktywnych fizycznie oraz uprawiających sporty nieobciążające stawu kolanowego, jak chociażby pływanie.


W przebiegu choroby dochodzi do stanu zapalnego guzowatości kości piszczelowej, która pełni rolę przyczepu więzadła rzepki, będącego elementem ścięgna mięśnia czworogłowego uda. Stan zapalny powoduje zgrubienie i ból, a także utrudnia prostowanie nogi w kolanie, co jest spowodowane napięciem mięśnia.


Objawy choroby


Typowym objawem choroby Osgooda-Schlattera jest ból w okolicy stawu kolanowego nasilający się po biegu lub długim marszu. Dodatkowo tuż pod rzepką można wyczuć delikatny guzek. Okolica stawu kolanowego jest ciepła, pojawia się też zaczerwienie oraz wspomniane napięcie mięśnia czworogłowego uda.


Zbagatelizowanie tych dolegliwości prowadzi do rozwoju stanu zapalnego i coraz większych dolegliwości bólowych. W pewnym momencie pacjent może mieć bardzo poważne trudności z chodzeniem, zwłaszcza wchodzeniem po schodach, ponieważ nie może komfortowo zginać i prostować nogi w kolanie.


Diagnostyka


Chorobę Osgooda-Schlattera diagnozuje lekarz ortopeda na podstawie badania fizykalnego (wyczuwa guzek pod rzepką), wywiadu z pacjentem oraz zdjęcia RTG, które ostatecznie rozwiewa wszelkie wątpliwości – zmiana jest dobrze widoczna.


Przyczyny schorzenia


Problem z chorobą Osgooda-Schlattera polega na tym, że medycyna nie ma 100% pewności, co ją wywołuje. Specyficzne czynniki ryzyka, czyli młody wiek i uprawianie lekkoatletyki czy piłki nożnej, wskazują jednak na to, że kluczową przyczyną może być przeciążeniowe złamanie guzowatości kości piszczelowej. W efekcie powstaje stan zapalny i następuje rozwój choroby.


Rokowania


Choroba Osgooda-Schlattera na szczęście nie powoduje kalectwa czy trwałego urazu ortopedycznego. Wcześnie zdiagnozowana i poddana odpowiedniemu leczeniu nie będzie miała wpływu na sprawność fizyczną pacjenta. To dobra informacja, zwłaszcza dla młodego człowieka, który ma ambicję, aby zostać na przykład zawodowym sportowcem.


Niestety, zbyt często pacjenci ze zdiagnozowaną chorobą Osgooda-Schlattera nie są poddawani praktycznie żadnemu leczeniu. W polskich realiach standardem jest tylko zalecenie oszczędzania stawu kolanowego, zaniechania aktywności fizycznej i skorzystania z podstawowej rehabilitacji (rozciąganie mięśnia czworogłowego uda, gimnastyka, stopniowe obciążanie stawu). Częstą sytuacją jest również unieruchomienie stawu kolanowego opatrunkiem gipsowym lub ortezą na okres około 3-4 tygodni. Dodatkowo pacjentowi przepisuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne.


Co prawda dolegliwości z czasem ustaną, jednak taka forma leczenia niepotrzebnie opóźnia powrót do pełnej sprawności, naraża młodego człowieka na długotrwały ból oraz powoduje, że po okresie rekonwalescencji pacjent nie może od razu wrócić chociażby do uprawiania sportu – jego mięśnie i więzadła są osłabione, przez co sama rehabilitacja może trwać kilka miesięcy.


ARPwave: nowatorska metoda wsparcia leczenia i rehabilitacji w chorobie Osgooda-Schlattera


Metoda ARPwave w Polsce wciąż jest uznawana za nowość, ale w krajach Europy Zachodniej, a szczególnie w USA, wykorzystuje się ją w terapii pacjentów dotkniętych chorobą Osgooda-Schlattera od dawna. Na czym ona polega?


Jest to połączenie terapii manualnej ze stymulacją, co przynosi bardzo dobre, a co najważniejsze szybkie efekty. U większości pacjentów dolegliwości bólowe są znacznie zniwelowane już po wykonaniu zaledwie 5 zabiegów. Zakończenie całego cyklu terapeutycznego pozwala praktycznie od razu wrócić do normalnej aktywności, w tym do uprawiania sportu. Następuje wyraźna poprawa funkcjonowania mięśnia czworogłowego uda i złagodzenie stanu zapalnego.


ARPwave to ogromne wsparcie w leczeniu choroby Osgooda-Schlattera, dostępne dla pacjentów w każdym wieku. Wczesne rozpoczęcie terapii daje szansę na szybszy powrót do zdrowia i minimalizuje ryzyko leczenia operacyjnego.
 
Więcej na: https://rehabilitacja-arpwave.pl/choroba-osgood-schlattera
 

 

 

2019-12-22